Stanisław Szewczenko
Urodził się w 1947 roku na Czernihowszczyźnie (Wschodnia Ukraina); tam spędził dzieciństwo
i wczesną młodość. Ukończył Wydział Matematyczny Uniwersytetu Kijowskiego. Od tego czasu mieszka w stolicy Ukrainy. Początkowo zamierzał poświęcić się pracy naukowej, ale wkrótce porzucił matematykę dla poezji. Wiersze pisał od wczesnych lat szkolnych. Miał jednak niełatwą drogę przed sobą, co wynikało przede wszystkim z sytuacji na Ukrainie w czasach ZSRR. Ponadto nie podążał utartą drogą młodych pisarzy; nie był wychowankiem zorganizowanego ruchu literackiego, nie pisał wierszy, które mogłyby stać się „pociągiem” tomiku poetyckiego, czyli poświęconych rewolucji bądź jej wodzowi. Dopiero w 1986 roku, na fali zmian politycznych
w byłym imperium sowieckim, ukazał się na półkach księgarskich jego pierwszy zbór wierszy „Środek rzeki”. W 1990 roku wydał tom „Wiara i zwątpienie”, który wzbudził szerokie zainteresowanie czytelników i krytyki. Odtąd już regularnie publikuje kolejne książki na Ukrainie
i w Polsce. Obecnie ma w swoim dorobku dwie autorskie antologie poezji polskiej: „Inne prośby” (1995) oraz dwujęzyczną, ze wstępem krytycznym i notami o autorach – „Dlatego że są” (1996). Wydał klika wyborów twórczości wybitnych poetów polskich – Wisławy Szymborskiej, Czesława Miłosza, Karola Wojtyły. Stanisław Szewczenko był stypendystą Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został bardzo życzliwie przyjęty przez środowisko tego królewskiego grodu, o czym świadczą krakowskie wydania jego poezji po polsku i ukraińsku – „Bliskie i nieosiągalne” (1999) oraz „Sen
o pierwszej miłości” (2000).
W roku 2001 został uhonorowany Ogólnopolską Nagrodą Literacką im. Franciszka Karpińskiego, przyznawaną przez Katolickie Stowarzyszenie Civitas Christiana za całokształt pracy przekładowej, a zwłaszcza za tłumaczenie utworów literackich Karola Wojtyły. Jest też laureatem III Światowego Dnia Poezji, podczas którego otrzymał za prace przekładowe Nagrodę Instytutu im. Adama Mickiewicza. Odznaczony odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej.
Krystyna Konecka
Urodziła się w Dobiegniewie, w rodzinie repatriantów z Wileńszczyzny. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim i podyplomowego Studium Kulturalno-Oświatowego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Była nauczycielką i dziennikarką w Tychach, od 1979 r.
w prasie białostockiej (miesięcznik reportażu „Kontrasty” i „Gazeta Współczesna”). Należy do Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich. W poezji specjalizuje się w sonecie (także sonetti a corona). Wydała m.in.: „Sonety codzienne”, „Pory mroku” (Nagroda Twórcza Wojewody Białostockiego, 1984), „Znad Wilii”, „Miejsca”, „AM”, „Cisza” (Nagroda im. Wiesława Kazaneckiego, 1997), „Ogrody Szekspira” (wyróżnienie XXVI Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, 2004. Wraz z przekładami córki poetki Ewy Sherman książka trafiła do zbiorów bibliotecznych The Shakespeare Centre, Stratford-upon-Avon w Anglii), „Biały kruk”..
Cykle wierszy włączył do swoich albumów fotograficznych „Leśne Misteria” i „Wigry, Kanał Augustowski, puszcza” Włodzimierz Łapiński. W 2010 roku ukazała się jej kolejna książka poetycka – również w tłumaczeniu Ewy Sherman na język angielski - pt. „Isabelle, mon amour”. Najnowsza to zbiór sonetów ilustrowanych fotografiami pt. „Listy dobiegniewskie”.
Krystyna Konecka jest m.in. dwukrotną laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego
„O Buławę Hetmańską” (druga nagroda i Srebrna Buława Hetmańska, 1997 oraz Puchar Prezesa ZNP, 2003). Liczne sonety znajdują się w zbiorowych edycjach w kraju i za granicą (m.in.
w antologiach: koreańskiej „World Poetry”, włoskiej „Scalzi ma con gli speroni”, esperanckiej „Podlahia Antologio” i litewskim almanachu „Karaliu Delnuose”. Krystyna Konecka zajmuje się od lat fotografią, ilustrując własne artykuły i zbiorki poezji oraz prezentując fotogramy na ekspozycjach. Wydała też album fotograficzny „Chwile i lata” na XXXV Warszawską Jesień Poezji z wyborem wierszy kolegów po piórze.
